Troska i bezinteresowne umiłowanie drugiego człowieka to wartości, które od wieków są ważnym przedmiotem zainteresowania etyki i teorii pielęgniarstwa. Zasady moralne w pracy z chorymi odgrywają istotną rolę w podejmowaniu odpowiednich decyzji i ocenie czynów etycznie poprawnych.
Triduum Paschalne:
Wielki Czwartek: zapalone świece, Msza Krzyżma, poświęcenie olei, w końcu milkną dzwony i organy, kapłan obmywa nogi 12 wiernym, trwa adoracja w ciemnicy.
Wielki Piątek: dzień ścisłego postu i pokuty, droga krzyżowa, rozważania Męki Pańskiej, adoracja Krzyża, przeniesienie Najświętszego Sakramentu do grobu.
Wielka Sobota: adoracja Najświętszego Sakramentu, poświęcenie ognia, Liturgia Paschalna, odpalenie Paschału, odśpiewanie uroczystego Exsultetu, 9 czytań opowiadających historię zbawienia, Chwała na Wysokości – oznajmia Zmartwychwstanie Jezusa.
Środowisko pielęgniarskie to grupa zawodowa skupiająca ludzi o różnych światopoglądach, wierzących i niewierzących w Boga. Cel i idea, które przewodzą wszystkim podejmowanym działaniom dla dobra chorego, trud i wysiłek są jednak ponad wszelkimi podziałami.
To czas oczekiwania, towarzyszenia w cierpieniu, bólu, którego też doświadczamy na co dzień w pracy zawodowej. Towarzyszymy w chorobie, jesteśmy obecni przy śmierci, ale też witamy nowe życie.
Nie należy zapominać, że praca wśród osób cierpiących wymaga pewnych predyspozycji osobowościowych. Od członków zespołu terapeutycznego oczekuje się: fachowej wiedzy, jak uśmierzyć ból, umiejętności towarzyszenia, zrozumienia i okazywania nadziei, proporcjonalnej do stanu i możliwości osoby cierpiącej.
Pielęgniarka jako profesjonalistka dąży do zachowania równowagi pomiędzy realizacją rozpoznanych problemów, a oczekiwaniami i preferencjami podopiecznych i ich rodzin.
Umiejętność odnalezienia sensu towarzyszenia osobom cierpiącym jest trudną sztuką, która w pełni oddaje charakter holistycznej opieki świadczonej przez zespół terapeutyczny.
Nawzajem przenikające się i uzupełniające troska i miłość – największe wartości i pryncypia zawodu pielęgniarki.
Kształcenie:
pielęgniarek w aspekcie relacji z chorym, interpersonalnego komunikowania się z nim, mieści się w obszarach troski i opieki troskliwej.
Esencja pielęgniarstwa zawarta w trosce to: współodczuwanie, empatia, humanizm, wzajemna bliskość, dzielenie przeżyć, gotowość do pomocy.
Za wszelkie starania, trud pracy, nieustającą opiekę i czujność, walkę o każdą minutę życia, wsparcie, zrozumienie, wielkie podziękowania Koleżankom i Kolegom!
Pielęgniarko/rzu nie zapominaj, że:
-Troska to wrażliwość na ból i cierpienie, ciągłe poszukiwanie i odkrywanie nowych, lepszych ułatwień dla osób oczekujących pomocy, to w pielęgniarstwie rozpoznawanie indywidualnych i złożonych potrzeb chorego, a tak że chronienie ludzkiej godności i człowieczeństwa.
-Pielęgniarska etyka troski podkreśla konieczność zwracania się wprost ku podmiotowi opieki, którym jest pacjent.
-Osoby świadczące opiekę chorym muszą mieć świadomość, że cierpienie fizyczne wpływa na sferę psychiczną, powodując często negatywne reakcje emocjonalne: okazywanie frustracji, złości, buntu. Zachowania te są wynikiem bezradności chorego, braku jego pogodzenia się z cierpieniem, dlatego tak ważna jest wspomniana zdolność do zrozumienia zachowania człowieka i niewydawania opinii.
-W zawodzie pielęgniarki towarzyszenie osobom cierpiącym i niesienie im pomocy jest niejako wpisane w ich podstawowe działanie na niwie zawodowej.
Wszystkim Pielęgniarkom/rzom życzę spokojnych, radosnych, pełnych ciepła rodzinnego i miłości wypływającej z głębi serca Świąt Wielkiej Nocy!
Zachęcam do lektury: