Niepłodność nie wybiera – może dotyczyć zarówno kobiety jak i mężczyzny, bogatego czy biednego, starszych i bardzo młodych. Leczenie niepłodności to nie jednoznaczny oparty na faktach zabieg medyczny, który gwarantuje sukces. Niekiedy sam proces diagnostyki i leczenia rozciąga się w czasie, co jest wyczerpujące, często charakter emocjonalny bierze górę nad medycznym.
Współcześnie niepłodność definiowana jest przez WHO jako niemożność zajścia w ciążę pomimo:
- regularnego współżycia płciowego (3–4 razy w tygodniu), utrzymywanego powyżej 12 miesięcy
- współżycia bez stosowania jakichkolwiek środków zapobiegawczych
Niepłodność jako choroba to zatem niezdolność partnerów do satysfakcjonującego życia płciowego oraz niemożność spełniania swoich zamierzeń prokreacyjnych.
Światowa Organizacja Zdrowia uznaje niepłodność za chorobę, postulując o zaliczanie jej do chorób społecznych:
- przewlekłych;
- trudnych do wyleczenia;
- wymagających długiej, regularnej opieki lekarskiej;
- ograniczających człowiekowi możliwość wykonywania podstawowych zadań życiowych;
- stanowiących duży problem nie tylko dla jednostki, lecz dla całego społeczeństwa.
Ze względu na swoje negatywne konsekwencje niepłodność jest dużym problemem zarówno dla kobiet jak i mężczyzn, w związku małżeńskim czy partnerskim.
U kobiet zauważa się:
- poczucie winy, krzywdy, wstydu i/lub lęku.
- obawy, niepokój o trwałość związku i własnej przyszłości
- „huśtawka” nastrojów – od nadziei i euforii, do frustracji i depresji
- zwiększona drażliwość,
- poczucie bezradności oraz skłonność do płaczu,
- spadek samooceny i samoakceptacji
U mężczyzn obserwuje się:
- występowanie poczucia bycia gorszym od mężczyzn posiadających dzieci.,
- zamykanie się w sobie,
- ucieczkę od problemu- większe angażowanie się w pracy zawodowej, społecznej,
- chęć zachowania tajemnicy przed rodziną,
- skłonność do utrzymywania pozamałżeńskich związków seksualnych
- spadek samooceny i samoakceptacji
Cały proces wpierw diagnozy a później leczenia niepłodności zmienia dobrostan i jakość życia partnerów, narusza bowiem ich sferę prywatną, wręcz intymną, pewne przyjęte normy etyczne i moralne- zaburza system wartości.
Zauważa się, że wymuszony przez proces leczenia, brak spontaniczności współżycia seksualnego prowadzi do konfliktów, powoduje zaburzenia potencji u mężczyzn lub oziębłości ze strony kobiety. Im dłużej trwa proces leczenia niepłodności te problemy w związku narastają, mnożą się konflikty, związek znajduje się w sytuacji kryzysowej i nierzadko rozpada się. Wciąż jest zbyt mało poprawnych relacji, wsparcia ze strony partnera, spowodowania że problem ich zbliży do siebie, da poczucie bezpieczeństwa w związku, bliskości i intymności.
Przyjęte standardy, rekomendacje medyczne na szczęście w swoich wytycznych patrzą całościowo na parę borykającą się z problem niepłodności, uwzględniają: aspektu psychologiczny, informacyjny, finansowy i terapeutyczny. Takie postępowanie realizuje koncepcję zapewnienia pacjentowi najlepszej jakości opieki medycznej dzięki aktywnemu zaangażowaniu profesjonalistów w rozwiązanie indywidualnych potrzeb pacjenta i ochronę interesu społecznego.
Rozwój medycyny, w tym diagnostyki obrazowej w ginekologii pozwolił na dokładniejszą ocenę zmian patologicznych w powiązaniu ze stanem klinicznym chorych, w zapobieganiu, rozpoznawaniu i leczeniu niepłodności.
Najczęściej spotykanym problemem niepłodności u kobiet jest częściowa lub całkowita, jedno lub obustronna niedrożność jajowodów.
Przyczyny niepłodności jajowodowej:
- zniszczenie śluzówki jajowodów
- zamknięcie światła jajowodu/óo przez czopy śluzowe
- zrosty około jajowodowe powstałe w wyniku choroby zapalnej miednicy mniejszej
- edometrioza
- stan po ciąży pozamacicznej
- powikłanie po zapaleniu wyrostka robaczkowego
- przebyte operacje w okolicy miednicy mniejszej
Opis przypadku:
- chora – 34 lata po kilkuletnich próbach zajścia w ciążę
- wywiad – regularne cykle co 28 -30 dni, potwierdzona regularna owulacja
- badania krwi/hormonalne w normie
- w badaniu potwierdzona niedrożność lewego jajowodu
- mąż – 35 lat
- prawidłowy spermiogam
- brak żylaków powrózka nasiennego -USG
Pacjenta została zakwalifikowana do zabiegu:
Przezszyjkowa selektywna salpingografia z kaniulacją jajowodu polega na:
- wprowadzeniu do ujścia macicznego jajowodu cewnika
- podaniu środka cieniującego pod kontrolą fluoroskopii
Celem jest:
- potwierdzenie poziomu niedrożności
- ciśnieniowa próba usunięcia niedrożności
Po próbie udrożnienia jajowodu/ów dokonuje się kontrolną salpingografię. O sukcesie wówczas świadczy swobodny wypływ środka cieniującego do jamy otrzewnej.
Osiągnięto sukces:
- w kolejnym cyklu miesiączkowym kobieta zaszła w ciążę.
Wniosek:
- zabieg udrożnienia jajowodu – metoda małoinwazyjna, bezpieczna, z dużym powodzeniem w obserwowanych przypadkach klinicznych
W załączniku podaję link do poradnika:
- Niepłodność – szkoła przetrwania http://cyfroteka.pl/catalog/ebooki/003176/003/ff/101/nieplo-4.pdf